 |
بسم الله الرحمن الرحیم
محبت و عطوفت و مهربانی، یکی از ویژه گی های اخلاقی است که می توان در خود آن را احساس کرد البته این حس مشترکی است بین انسان ها و سایر جانداران و اختصاصی به انسان ندارد.حتی حیوانات به یکردیگر محبت می کنند و عشق ورزی دارند. این حس در ما انسان ها و زیاد مشاهده می شود. خصوصاً اگه پدر یا مادر باشید، بهتر می تونید این حرف ها را بفهمید. چون محبت و عشق والدین به فرزندان خود بسیار شدید تر و قوی تر است. هر روز در نماز بارها واژة ارحم الراحمین را شنیده ایم. و بارها این سخن را شنیده ایم که خداوند حتی از پدر و مادر مهربان تر است بلکه بارها از آنها مهربان تر است مثلا! 100هزار بار مهربانتر است، اما این سخن صحیحی نیست و این گونه تصور داشتن از محبت خداوند اشتباه است. خداوند کسی که مهربانی و محبت را به همة موجودات عنایت کرده است. اگر پدر و مادر مهربانی و محبتی از خودشان نشان می دهند، این مهربانی را از خودشان ندارند، بلکه حسی است که خداوند به آنان عنایت فرموده است. در حال حاضر کسانی هستند که نسبت به فرزندانشان و اطرافیانشان اصلاً احساس محبت و مهربانی نمی کنند و در برخی از موارد، راضی به از بین بردن فرزندان خود می شوند. این نشان می دهد که این محبتی که دیگران دارند از خودشان نیست و می توانستند مثل کسانی باشند که محبتی به اطرافیانشان ندارند. بنابر این اگر مادر ما را در آغوش می کشد و به ما مهربانی می کند، این محبت از خودش نیست بلکه او ماموری است از طرف پروردگار عالم که به ما محبت کند. یعنی در واقع آن کسی که دارد به ما محبت می کند، خود خداوند متعال است و دیگران وسیلة ای بیش نیستند که می خواهند محبت خداوند را به ما انتقال دهند. بنابر این وقتی می گوییم خداوند رحمان و رحیم است، رحمانیت و رحیمیت خداوند همانند مهربانی و رحم و عطوفت دیگران نیست، بلکه به این معنی است که هر کس ذره ای مهربانی و محبت دارد، از خودش نیست و همه چیز از اوست. یعنی اینکه خداوند سبحان، محبت بخش و محبت آفرین است. « لا موثر فی الوجود الا الله ».البته ذکر این نکته لازم است که تکریم کسانی که به ما محبت می کنند از آن جهت که مأموران الهی در انتقال ممحبت الهی به ما هستند لازم و واجب اس
حجاب روى تو هم روى تست در همه حال
نهـانى از همـه عالـم ز بسکه پیدایـى
