در بین ما ایرانی ها این گونه جا افتاده که هر وقت زمین یک دور دور خودش چرخید ما هم یکسال بزرگتر شدیم. اما در واقع یک سال از عمر زمین کم شده و زمین یکسال بزرگتر شده. البته بعد طبیعی ما هم به همراه زمین رشدی دارد اما بزرگی انسان به بزرگی زمین و طبیعت نیست. ما زمانی می توانیم بگوییم بزرگتر شده ایم که این بزرگی را در خود احساس کنیم و آن را مشاهده کنیم اما مادامی که ما همان انسان های سال های گذشته باشیم ، باید مطمئن باشیم که رشدی نداشته ایم البته اگر کوچک تر نشده باشیم. حال این سوال مطرح است که رشد و تعالی انسان به چیست؟
هر زمانی که سینه ما هم فراخ و گشایش پیدا کرد و به اصطلاح قرآن شرح صدر پیدا کردیم و خوبی ای به خوبی هایمان اضافه شد و بدی ای از بدی هایمان کم شد، ما هم رشدی داشته ایم و زمانی که در مقابل مشکلات و ناملایمات زندگی با سعه صدر بیشتری برخورد کردیم، انگاه می توان گفت که ما هم رشدی داشته ایم. در غیر این صورت ما همان کودکان 20-30-40-50-60 ویا 70 سال گذشته ایم که تنها نوع اسباب بازی هایمان متفاوت گشته و موهایمان سپید و پوستمان چروکیده و زمخت شده است.
یا مقلب القلوب و الابصار یا مدبر اللیل و النهار یا محول الحول و الاحوال حول حالنا الی احسن الحال